ภาวะดาวน์ซินโดรมเป็นสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ทุกคนไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตัวเองอย่างแน่นอน ความน่ากลัวของภาวะนี้ก็คือรักษาไม่หาย และไม่สามารถบอกได้แบบชัดเจน 100% จนกว่าจะคลอดออกมา พ่อแม่ที่มีลูกเป็นดาวน์ซินโดรมสิ่งแรกที่ต้องทำก่อนเลยก็คือต้องเปลี่ยนความคิดมุมมองเสียใหม่ เราจะมองโลกอย่างไรเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้เรามีคำแนะนำ

ยอมรับ ยากแต่ต้องผ่านให้ได้

สิ่งแรกที่ต้องทำ เป็นก้าวแรกที่ข้ามได้ยากที่สุดของการเปลี่ยนความคิดก็คือ การยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นกับเรา การยอมรับว่าลูกของเรานั้นไม่เหมือนคนอื่น เค้าผิดปกติ(เล็กน้อย) อาจจะฟังดูง่ายแต่เชื่อเหอะว่าการยอมรับตรงนี้ยากจริงๆ เราต้องคิดกลับไปกลับมาเป็นพันครั้งว่า ทำไมต้องเป็นเรา ทำไมต้องเป็นเรา ตรงนี้ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ หากเราก้าวผ่านกำแพงนี้ไปได้ทีเหลือก็จะไม่ยากอย่างที่คิดแล้ว

เค้ามีพรสวรรค์ที่เราต้องหา

แม้เราจะมองว่า การเป็นดาวน์ซินโดรมนั้นเป็นปัญหา เป็นโรค ความจริงแล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นซะทีเดียว เด็กดาวน์ซินโดรมหลายคนมีพรสวรรค์ระดับอัจฉริยะแฝงอยู่ด้วย เหมือนกับเป็นการชดเชยสิ่งที่พวกเค้าขาดหายไป หน้าที่ของพ่อแม่ก็คือเราต้องมองหาพรสวรรค์ที่เค้ามีให้เจอ หรือ มองหากิจกรรมที่เค้าชอบให้ได้ หากเค้าทำได้ดี พรสวรรค์ ความชอบ งานอดิเรกเหล่านั้นจะเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงตัวเค้าไปตลอดชีวิต แม้วันที่เราไม่อยู่แล้วก็ตาม

ลูกคือกำลังใจ

พ่อแม่หลายคนที่มีลูกเป็นภาวะดังกล่าว เวลามองลูกก็มักจะหมดกำลังใจในการเลี้ยงดู ดำเนินชีวิต แต่เอาเข้าจริงอยากให้เปลี่ยนมุมมองใหม่ ลูกแม้ว่าจะเป็นอย่างไร เค้าก็เปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ เหมือนกับกำลังใจให้กับเราต่อสู้ต่อไป ให้เราเข้มแข็ง ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ก็จริงเพราะคงไม่มีเรื่องอะไรหนักไปกว่านี้อีกแล้ว

ลูกพิเศษแต่ไม่เลี้ยงแบบพิเศษ

อีกหนึ่งความเชื่อที่ผิดเลย นั่นก็คือ เรามักจะมองว่าลูกเราพิเศษก็ต้องเรียนแบบพิเศษ ไม่เอาเข้าเรียนชั้นปกติ หรือ ชั้นเรียนร่วม เราขอแนะนำว่าให้เปลี่ยนวิธีคิดกันใหม่ควรให้เค้าได้เรียนกับเด็กปกติ เข้าสังคมกับเด็กปกติ เพื่อให้เค้ารู้จักปรับตัวเข้ากับสังคมได้เมื่อเค้าโตขึ้น การขังเค้าไว้แต่ในบ้านไม่ยอมให้ออกไปพบผู้คนเป็นวิธีการที่ผิด ทำแบบนี้เค้าจะไม่กล้าออกจากบ้านไปไหนเลย หากเราไม่อยู่เค้าก็จะไม่สามารถดำเนินชีวิตได้อีกเลย เปลี่ยนใหม่นะ